تشخیص شخصیت زنان از روی کیف و کفش آنها

در این مقاله بر آن شدیم تا نگاهی روانشناسانه به مقوله انتخاب کیف داشته باشیم تا ببینیم هر تیپ شخصیتی چه مدل کیفهایی اعم از کیف مجلسی ، کیف دوشی ، کوله پشتی و یا کیف فانتزی را انتخاب میکند

1-آدمهایی که کفشهای راحت و کیفهای نرم استفاده میکنند از نقطه نظر ارتباطی آدمهایی فاقد خودخواهی و خود بزرگ بینی هستند، آنها میخواهند راحت باشند و راحت هم ارتباط برقرار میکنند.هر چند گاهی همین آدمها در اتفاق های بزرگ زندگی مثل ازدواج باعث دردسر اطرافیان میشوند چون علاقه ای به شرط و شروط ها و تزئینات قدیمی ندارند.

2-آدمهایی که کفشهای شسته و رفته با طراحی خشک و کیفهایی سنگین و چهارگوش استفاده میکنند، سعی دارند شما و خودشان را در چارچوبی که ارتباطشلن را در آن گنجانده اند محدود کنند.این آدمها سعی میکنند از نظر ظاهری مقتدر و باشخصیت بنظر بیایند و به همین دلیل همیشه در ارتباط با آنها یک نوع عدم دوستی صادقانه احساس خواهید کرد.

3-آدمهایی که دائم کفش و کیف عوض میکنند سعی دارند چیزی را در پس ظاهر مردم پسند خود پنهان کنند، حواستان باشد این آدمها در عین خوش ظاهری،غیر قابل اعتمادند.

4-کفشهای خاکی،کیفهایی با قفل شکسته و نخ های در رفته نشانه خاکی بودن یا بی توجهی به جریان مد دنیا نیست،بلکه نشانه عدم توازن و شخصیت،نداشتن اعتماد بنفس و بی توجهی به اطرافیان است.

5-از آدهایی که فقط کیفهای مدل بالا و کفشهای مارک دار میپوشند باید یک سوال را پرسید،میخواهید مردم فکر کنند شما به سر و وضعتان فکر میکنید؟

6-حواستان باشد کیفهای گرد و نرم نشانه شخصیتهای قابل انعطاف و کیفهای خشک و قفل دار نشانه سختی شناسه های شخصیتی فرد در مواجهه با افراد است.

7-درباره کفش زیاد گفته ایم اما ارتباط کفش و کیف مثل ارتباط دو خط موازی است هرچند زیاد بهم مربوط نیستند اما یک راه را به ما نشان میدهند.

8-تابحال کیفها و کفش های آدمها را از رنگهایشان روانشناسی کرده اید؟

نکته جالب توجه اینجاست که در جامعه ما هرچند رنگها زیاد متنوع نیستند اما بالاخره رنگهای روشن نشانه شادی درونی و رنگهای تیره نشانه یکنواختی زندگی اند، هر چند رنگهایی مثل قرمز و زرد و صورتی کیف و کفش نشانه صاحبانی هستند که راهی برای ارتباط جمعی ندارند و تنها از طریق کیفشان دیده میشوند.

برای خرید کیف بالا کلیک کنید.

9-حواستان باشد نوجوان ها باید کیف و کفشهای رنگی داشته باشند چون در سنین نوجوانی هنوز روابط اجتماعی  قوی و محکم و ساختار ذهنی درست و منطقی به سخنوری ندارند که بتوانند در جمعی با تکیه بر آنها خودشان را نشان دهند